Grimmtale

Wyobraź sobie wszechogarniającą ciemność. W ustach masz posmak imbiru, jak po piernikach, które piecze na święta twoja babcia. Wokół Ciebie unosi się zapach spalonego drewna i… sierści? Wyciągasz przed siebie ręce i napotykasz mur, zadziwiająco ciepły. Przesuwasz się ostrożnie wzdłuż niego i natrafiasz na metal. Zimne metalowe drzwiczki mają grube zawiasy pokryte smarem – czujesz jego lepkość na swoich palcach.

Jesteś Jasiem zamkniętym w piecu złej czarownicy. Raz… dwa… trzy… Baba Jaga patrzy.

Grimmtale to mój hołd złożony bajkom braci Grimm, podsycającym dziecięce lęki. Te opowieści bawiły, wciągały, ale i nieco przerażały. Towarzyszą nam przez całe życie. Być może dlatego, że wybrzmiewa w nich to, co nieuchronne. Że w każdym z nas jest niewinna i dobra Śnieżka. I w każdym z nas drzemie wielki zły wilk.